بر اساس افسانه ها ، چای پاکستانی در جهان شناخته شده استچین از حدود 2700 قبل از میلاد، برای هزاران سال، این نوشیدنی دارویی بود که از جوشاندن برگ های تازه در آب به دست می آمد، اما در حدود قرن سوم پس از میلاد به نوشیدنی روزانه تبدیل شد و کشت و فرآوری چای آغاز شد.
اولین گزارش منتشر شده از روش های کاشت، فرآوری و نوشیدن در سال 350 میلادی منتشر شد، در حدود 800 اولین دانه ها به ژاپن آورده شد، جایی که کشت در قرن سیزدهم آغاز شد.
چینی ها از آموی در سال 1810 کشت چای را به جزیره فورموسا (تایوان) آوردند. کشت چای در جاوه در زمان هلندی ها آغاز شد که در سال 1826 بذرها را از ژاپن و در سال 1833 بذرها، کارگران و ادوات را از چین آوردند.
در سال 1824 گیاهان چای در تپه های مرزی بین برمه و ایالت آسام هند کشف شد. بریتانیایی ها فرهنگ چای را در سال 1836 به هند و در سال 1867 به سیلان (سری لانکا) وارد کردند، در ابتدا از دانه های چین استفاده کردند، اما بعداً از دانه های گیاه آسام استفاده شد.
شرکت هند شرقی هلند اولین محموله چای چین را در سال 1610 به اروپا برد. در سال 1669شرکت انگلیسی هند شرقی چای چین را از بنادر جاوه به بازار لندن آورد.
بعداً، چای های کشت شده در املاک بریتانیا در هند و سیلان به Mincing Lane، مرکز تجارت چای در لندن رسید.
در اواخر قرن نوزدهم و اوایل قرن بیستم، کشت چای به گرجستان روسیه، سوماترا و ایران گسترش یافت و به کشورهای غیر آسیایی مانند ناتال، مالاوی ، اوگاندا ، کنیا ، کنگو، تانزانیا و موزامبیک در آفریقا تا آرژانتین گسترش یافت.
چای ها بر اساس منطقه مبدا طبقه بندی می شوند، مانند چای چین، سیلان، ژاپنی، اندونزیایی و آفریقایی، یا بر اساس منطقه کوچکتر، مانند دارجلینگ ، آسام، و نیلگریس از هند، Uva و Dimbula از سریلانکا، Keemun از Chi- مردان در استان آنهوی چین و انشو از ژاپن.
دیدگاه شما با موفقیت ثبت شد.