لامپ هایی هستند که معمولاً با لعاب قرمز یا سیاه مقاوم در برابر حرارت پوشانده لامپ مهتابی ال ای دی رنگی می شدند.
نوع گرانتر در برنز تولید شد. فرم استاندارد دارای یک دسته با یک حلقه برای انگشت و یک هلال در بالا برای انگشت شست بود. چراغ های آویز ساخته شده از برنز نیز رایج شد.
رومی ها سیستم جدیدی برای تولید لامپ های سفالی با استفاده از دو قالب و سپس اتصال قطعات به یکدیگر معرفی کردند.
در فلز، اشکال پیچیده‌تر می‌شدند، گاهی اوقات شکل حیوانی یا گیاهی را به خود لامپ ال ای دی استوانه ای می‌گرفتند.
نسخه‌های بسیار بزرگ برای استفاده در سیرک‌ها و سایر مکان‌های عمومی در قرن اول میلادی ظاهر شدند.
اطلاعات بسیار کمی در مورد لامپ های قرون وسطایی در دسترس است، اما به نظر می رسد که لامپ های موجود از نوع باز، بشقاب پرنده بوده و به طور قابل توجهی از نظر عملکرد پایین تر از لامپ های بسته رومی بوده اند.
گام بزرگ رو به جلو در تکامل لامپ در اروپا در قرن هجدهم با معرفی یک مشعل مرکزی رخ داد که از یک محفظه بسته از طریق یک لوله فلزی بیرون می آمد و با استفاده از جغجغه قابل کنترل بود.
این پیشرفت مصادف شد با کشف اینکه شعله تولید شده می تواند با هوادهی و دودکش شیشه ای لامپ هالوژن سقفی روکار تشدید شود.
تا اواخر قرن 18، سوخت های اولیه سوزانده شده در لامپ ها شامل روغن های گیاهی مانند روغن زیتون و پیه، موم زنبور عسل، روغن ماهی و روغن نهنگ بود.
با حفاری اولین چاه نفت در سال 1859، لامپ نفت سفید (پارافین در بریتانیا) محبوبیت یافت.
با این حال، در این میان، گاز زغال سنگ و سپس گاز طبیعی برای روشنایی در حال استفاده گسترده لامپ فلورسنت بودند.
- منابع:
- تبلیغات:
دیدگاه شما با موفقیت ثبت شد.